Van de straten van East L.A. tot de grootste podia ter wereld: al meer dan vijf decennia zetten deze muzikale pioniers het publiek in vuur en vlam. Een wereldhit als ‘La Bamba’ wordt nog altijd luidkeels meegezongen door generaties fans.
Het is een kwestie van tijd. 50 jaar, om precies te zijn. En in die tijd heeft Los Lobos een ongekend oeuvre gecreëerd, een erfenis van grootheid. De cijfers zijn verbluffend: meer dan 100 optredens per jaar gedurende vijf decennia, miljoenen mijlen afgelegd om miljoenen fans te rocken. En dat is alleen nog maar bij de live shows. Tussen door hebben ze 17 studioalbums, 7 live LP’s, 3 compilaties, 2 EP’s, 2 dvd’s opgenomen en meer dan 40 gastoptredens geleverd op de opnames van hun vrienden—all met vier Grammy’s, een inductie in de Austin City Limits Hall of Fame, de ALMA Ritchie Valens Pioneer Award, NEA- en Hispanic Heritage Foundation Honors, Congressional recognitions, plus talloze “Keys to the City” en “Los Lobos Day” vieringen.
En dat zijn slechts enkele van de hoogtepunten. Maar voorbij al het spektakel en applaus (en de bron van dit alles, eigenlijk) ligt het enorme hart. Of liever gezegd, harten. Cinco corazones. Vijf bloedbroeders die hun tijd buiten het podium hebben gewijd aan het helpen van anderen, werken voor vrede en gerechtigheid, het schrijven van enkele van de meest literaire en belangrijke muziek van hun tijd, het omzetten van de harde roep uit de East L.A. wijk in liedjes van hoop, verhalen van gewone mensen die manieren vinden om door te gaan.
De jonge wolven werden groot gebracht met de soul, R&B en doo-wop van late-night radio. Ze werden genezen door de Afrikaanse-Amerikaanse invloeden van de blues, jazz en rock ‘n’ roll. Een amalgaam. Als trotse Chicano’s hebben hun liedjes altijd gestraald met de distillatie van hun Mexicaanse en Latijns-Amerikaanse wortels—gevoerd door Norteña en rancheras, gedragen door bolero en cumbias, stijgend op de ritmes van son huasteco en son jarocho.
Los Lobos hebben geholpen de rijke diversiteit van culturen over elk continent te verspreiden, door de wereldwijde gemeenschap. Kinderen in Antwerpen weten nu over Aztlán. Bewoners van Luxor en Ghana zingen Lalo Guerrero. Mensen uit Laos en Bulgarije zingen “La Bamba”—dankzij de Wolves als culturele ambassadeurs. Het is een levende erfenis. Het is een productief half eeuw. En in de ware rebellengeest deden ze het allemaal op hun eigen voorwaarden, tegen de formule in. Voor de eeuwigheid. Tot onze vreugde.
Eenvoudig gezegd, ze zijn een van de strakste, een van de beste, een van de meest productieve bands ooit. En, verbazingwekkend genoeg, met de originele oprichters als de roedel de hele tijd. Ongekend. Zoals hun liner notes het zo simpel zeggen: “Los Lobos zijn nog steeds David Hidalgo, Louie Pérez, Jr., Cesar Rosas, Conrad Lozano, Steve Berlin.”
